Stacey & Cilia

Stacey & Cilia

Het liefst was Stacy na haar vierde ontslag in vijf jaar uit de afkick-kliniek helemaal alleen maar naar “haar” Pendrecht teruggekeerd, die verpauperde Rotterdamse volkswijk, om Demelza, haar dochter van vier, bij haar moeder Cilia op te halen en een nieuw leven te starten.

Maar zo eenvoudig is het niet.

Stacey moet eerst iets doen waar ze nooit goed in was: Verantwoordelijkheid nemen, het motto van haar Moeder. Concreet: een eigen woning vinden, en daarvoor moet ze eerst vast werk vinden. En daarna moet ze ook voor elkaar krijgen dat haar moeder haar eigen kind aan haar afstaat.

Maar gaandeweg wordt het een onbewuste zoektocht naar haar moeder. Een intens, maar onderhuids verlangen dat naar het einde toe steeds meer aan de oppervlakte komt. En dat ze daarbij misschien helemaal niet al die verantwoordelijkheid wil. Dat ze helemaal niet ergens wil wonen op haar eentje, maar dat ze liever gewoon nog kind wil zijn. Dat ze misschien helemaal nog niet geschikt is om alleenstaande moeder te zijn. Dat ze eigenlijk het liefst haar eigen moeder wil. Dat ze het liefst gewoon weer bij haar moeder wil zijn.

En zo verdiept het thema van moeder en dochter zich. Mag je als moeder kind willen zijn? Wil Stacey zowel een moeder voor Demelza én diep van binnen ook nog het kind van Cilia zijn. Het is complex en ontroerend dat ze in feite twee verlangens heeft (één opzichtig en één goed verstopt). De complexiteit die daarmee gepaard gaat is tragischer, pijnlijker en aandoenlijker.